VIII Metafory Rzeczywistości 2015
W konkursie poświęconym polskiej dramaturgii VIII Metafory Rzeczywistości 2015 nagrodzone zostały następujące dramaty:
„Ścielę wieczne łoże” Marka Otwinowskiego
Nagroda Prezydenta Miasta Poznania (ex aequo)
Nagroda dziennikarzy
Nagroda publiczności
„POSYPKA (nie przejdziemy do historii)” Tomasza Walesiaka
Nagroda Prezydenta Miasta Poznania (ex aequo)
Podczas finału konkursu zaprezentowano również dramat „Zapalam świecę, nasłuchuję” autorstwa Marka Branda.
Ponadto Jury postanowiło wyróżnić następujące teksty:
- „Cisza” autorstwa Piotra Domalewskiego,
- „Element żywy” autorstwa Anny Skwierzyńskiej,
- „Pętla” autorstwa Marcina Włodarskiego.
Od 2008 roku, czyli od pierwszej edycji konkursu dramaturgicznego, w repertuarze Teatru Polskiego znalazło się dziesięć dramatów wybranych przez jurorów Metafor Rzeczywistości: „Walizka” Małgorzaty Sikorskiej-Miszczuk (prapremiera 14.02.2009), „Mykwa” Piotra Rowickiego (prapremiera: 26.03.2009), „Przyjaciel” Radosława Paczochy (prapremiera: 12.12.2009), „Chłopiec malowany” Piotra Rowickiego (prapremiera: 14.11.2010), „Śmierć pracownika” Michała Kmiecika (prapremiera: 16.12.2011), „Wieczny kwiecień” Jarosława Jakubowskiego (prapremiera: 10.11.2012), „Zażynki” Anny Wakulik (prapremiera: 30.11.2012), „Kwaśne mleko” Maliny Prześlugi (prapremiera: 10.11.2013), „Ene due rike fake” Marzeny Matuszak (prapremiera: 28.12.2013), „Oblężenie” Piotra Rowickiego (prapremiera: 22.10.2014).
Metafory Rzeczywistości to ogólnopolski projekt dramaturgiczny Teatru Polskiego w Poznaniu mający na celu połączenie oryginalnej twórczości dramaturgicznej z praktyczną realizacją teatralną. Jego specyfika polega na tym, że po wybraniu trzech finałowych dramatów, wyróżnieni autorzy zaproszeni zostaną do współpracy z reżyserami. Dramaty wystawione we wrześniu, w formie czytań scenicznych, poddane zostaną ostatecznej ocenie jurorów, dziennikarzy i publiczności. W konkursie przewidziane są trzy nagrody pieniężne: Nagroda Prezydenta Miasta Poznania w wysokości 25000 zł, nagroda dziennikarzy w wysokości 5000 zł oraz nagroda publiczności w wysokości 5000 zł.
Na tegoroczną edycję konkursu przysłano 169 tekstów. Teatr Polski w Poznaniu dziękuje za udział w konkursie wszystkim autorom nadesłanych dramatów.
ZAPALAM ŚWIECĘ, NASŁUCHUJĘ
Marek Brand
opieka reżyserska: Krzysztof Rekowski
obsada: Agnieszka Findysz, Barbara Krasińska, Kinga Suchan (gościnnie), Mariusz Adamski, Przemysław Chojęta, Michał Kaleta, Wojciech Kalwat, Piotr Kaźmierczak, Jakub Papuga, Paweł Siwiak
MAREK BRAND
Teatrolog, absolwent Wydziału Wiedzy o Teatrze w Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie. Z teatrem związany od 1984. Reżyser, aktor, prozaik i dramaturg. Swoją drogę teatralną rozpoczynał w 1983 roku jako aktor amatorskiego Teatru „Drewniana kurtyna” w Żarach. W latach 1987-1989 adept dramatu w Państwowym Teatrze Żydowskim w Warszawie.
Od 1994 roku twórca i kierownik artystyczny Teatru Zielony Wiatrak, działającego w Trójmieście.
Pomysłodawca i kierownik artystyczny Ogólnopolskiego Festiwalu Sztuk Autorskich i Adaptacji WINDOWISKO w Gdańsku oraz współrealizator Spotkań Trójmiejskich Teatrów Niezależnych w Klubie WINDA (1999-2003). Od 2010 pomysłodawca, realizator i kierownik artystyczny Festiwalu Monodramu MONOBLOK w PLAMA GAK. Autor około trzydziestu sztuk teatralnych zrealizowanych w Teatrze Zielony Wiatrak.
KRZYSZTOF REKOWSKI
Absolwent Wydziału Reżyserii Dramatu Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie i Wydziału Architektury Politechniki Gdańskiej. W latach 90-tych założył i prowadził studenckie grupy teatralne „Chichot” i „Teatr Dwunastu Braci” – wielokrotnie nagradzane na festiwalach teatrów młodzieżowych i alternatywnych. Na zawodowej scenie zadebiutował Zimą pod stołem Rolanda Topora w Teatrze Ludowym w Krakowie (2002). Spektakl ten był prezentowany na Międzynarodowym Festiwalu Teatralnym w Cividale del Friuli (Włochy, 2003).
Zrealizował wiele przedstawień, m.in.: Zwyczajne szaleństwa Petera Zelenki w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku, Merylin Mongoł Nikolaja Kolady i Nieśmiałego na dworze Tirso de Moliny w Teatrze im. Jana Kochanowskiego w Opolu, Dialogi o zwierzętach Aleksandra Żelezcowa, Romea i Julię Williama Szekspira oraz Samobójcę wg Nikołaja Erdmana w Teatrze im. Cypriana Kamila Norwida w Jeleniej Górze, Panny z Wilka Jarosława Iwaszkiewicza oraz Przyjaciela Radosława Paczochy w Teatrze Polskim w Poznaniu, Glany na glanc Davida Gow i Emigrantów Sławomira Mrożka (opieka artystyczna) w Teatrze im. Aleksandra Węgierki w Białymstoku, Witaj, Dora Lukasa Bärfussa w Teatrze im. Wilama Horzycy w Toruniu, a także Rosyjski kontrakt wg Andrieja Płatonowa w Teatrze Dramatycznym w Warszawie. Pracował w Teatrze Współczesnym w Szczecinie, Teatrze Powszechnym w Warszawie, Teatrze Polskim we Wrocławiu, wielokrotnie współpracował z Laboratorium Dramatu w Warszawie.
Spektakl Dialogi o zwierzętach został nagrodzony na XI Festiwalu Sztuk Przyjemnych i Nieprzyjemnych w Łodzi, a spektakl Romeo i Julia został wyróżniony jako najlepsza polska inscenizacja szekspirowska sezonu 2005/2006 na X Festiwalu Szekspirowskim w Gdańsku. Za przedstawienie Panny z Wilka otrzymał mieszek od Krystyny Meissner na XII Ogólnopolskim Festiwalu Sztuki Reżyserskiej INTERPRETACJE (2010).
Spektakle Glany na glanc oraz Emigranci prezentowane były na Bejing Fringe Festival w 2014 w Pekinie.
ŚCIELĘ WIECZNE ŁOŻE
Marek Otwinowski
opieka reżyserska: Iwo Vedral
obsada: Ewa Szumska, Teresa Kwiatkowska, Michał Kaleta, Wojciech Kalwat, Jakub Papuga
maot (wł. MAREK OTWINOWSKI)
Muzyk, basista; kompozytor, producent nagrań, autor okołomuzycznych i okołoteatralnych projektów artystycznych. Współzałożyciel (2003) grupy muzycznej KARBIDO – współautor i wykonawca wszystkich prac sygnowanych tą nazwą (m.in. Stolik, Music 4 Buildings, Jurij Andruchowycz & Karbido).
Kompozytor muzyki teatralnej (do ok. 30 spektakli teatralnych w Polsce i w Szwajcarii) oraz kilku słuchowisk Teatru Polskiego Radia. Autor tekstów (piosenki, poezje, proza).
Artysta plastyk, absolwent wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych, plakacista, twórca okładek płytowych, projektant wydawnictw i identyfikacji wizualnej.
Kurator wystaw, koncertów i wydarzeń artystycznych (m.in. Europejski Stadion Kultury 2011). Współzałożyciel oraz wiceprezes Fundacji Działalności Artystycznej Hermetyczny Garaż.
Mieszka i pracuje we Wrocławiu.
IWO VEDRAL
Studiował na Wydziale Filologii Polskiej na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu, na Wydziale Wiedzy o Teatrze Akademii Teatralnej w Warszawie, w 2007 roku ukończył studia na Wydziale Reżyserii Dramatu Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie.
W latach 1999–2003 był asystentem Krzysztofa Warlikowskiego (Hamlet, Bachantki, Oczyszczeni, Burza, Teatr Rozmaitości w Warszawie), następnie pracował jako asystent z Arturem Urbańskim (Obróbka, Teatr Rozmaitości w Warszawie), Krystianem Lupą (Stosunki Klary, Teatr Rozmaitości w Warszawie) i Pawłem Miśkiewiczem (Przedtem/Potem, Stary Teatr w Krakowie).
Zrealizował spektakle: Puzzle Szymona Wróblewskiego w ramach Festiwalu Baz@rt w Starym Teatrze w Krakowie, Amok, moja dziecinada Thomasa Freyera w Teatrze Nowym w Krakowie (spektakl prezentowany był m.in. w Berlinie, Lipsku, Dreźnie i Norymberdze), Podróż poślubna Władimira Sorokina w Teatrze im. Cypriana Kamila Norwida w Jeleniej Górze, Księżniczka na opak wywrócona Pedro Calderona de la Barca w Teatrze Studyjnym w Łodzi (dyplom wydziału aktorskiego PWSTFiTV), Łup Joe Ortona w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku, Madonna Małgorzaty Sikorskiej-Miszczuk w Teatrze Dramatycznym w Wałbrzychu, Twarzą do ściany Martina Crimpa w Teatrze im. Stefana Jaracza w Olsztynie, Novecento Alessandro Baricco w Teatrze Nowym w Krakowie, Solness wg Henryka Ibsena w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku, Śmierć komiwojażera Arthura Millera w Teatrze Dramatycznym im. Aleksandra Węgierki w Białymstoku, Wyspa Marivaux wg Wyspy niewolników, Sporu, Triumfu miłości Pierre’a de Marivaux w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku, Złoty Smok Rolanda Schimmelpfenniga w Teatrze im. Stefana Jaracza w Olsztynie
W Teatrze Polskim w Poznaniu, w ramach projektu Théâtre Teatr i cyklu Nowe Stulecie – Nowe Dramaty, objął opiekę reżyserską nad czytaniem scenicznym dramatu Tu leży Michele Mercier, lat 52 Marie Henry, wyreżyserował również Śmierć pracownika Michała Kmiecika (dramat ten otrzymał nagrodę główną oraz nagrodę publiczności w czwartej edycji konkursu METAFORY RZECZYWISTOŚCI 2011).
Dwukrotny stypendysta Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
POSYPKA (nie przejdziemy do historii)
Tomasz Walesiak
opieka reżyserska: Julia Mark
obsada: Anna Sandowicz, Marcela Stańko, Mariusz Adamski, Piotr B. Dąbrowski
TOMASZ WALESIAK
Ukończył Wydział Scenografii w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, studiował Wiedzę o Teatrze w Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza. Laureat nagrody im. Józefa Szajny, którą otrzymał za swój dyplom licencjacki. Jako scenograf współtworzył m.in. następujące spektakle: ECCE HOMO (reż. Krzysztof Majchrzak, Teatr Collegium Nobilium w Warszawie), Ruska śmierć (reż. Agata Dyczko, Teatr Nowy w Poznaniu), Mały ma dziewczynę (reż. Agata Dyczko, Teatr Ochoty w Warszawie).
JULIA MARK (PAWŁOWSKA)
Studiowała Wiedzę o Teatrze w Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie. Ukończyła również Wydział Reżyserii Dramatu w Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie.
Podczas studiów współpracowała z Bogdanem Hussakowskim (Teatr PWST), była też asystentką Mikołaja Grabowskiego w Starym Teatrze im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie. Debiutowała Miłością Fedry Sarah Kane w Teatrze Polonia w Warszawie. Od tego czasu wystawia spektakle zarówno w teatrze lalkowym, gdzie realizuje klasykę literatury dla dzieci i dorosłych (Alicja w Krainie Czarów Lewisa Carolla w Teatrze Banialuka w Bielsku Białej, Piotruś Pan Jamesa M. Barrie’go w Opolskim Teatrze Lalki i Aktora im. Aleksandra Smolki), jak i dramatycznym (Mój niepokój ma przy sobie broń Mateusza Pakuły w Teatrze im. Stefana Żeromskiego w Kielcach, Zastrzel mnie i weź ze sobą Marii Spiss w Teatrze Nowym w Krakowie). Swoje przedstawienia prezentowała między innymi na Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych R@port i Koszalińskich Konfrontacjach Młodych „m-teatr”. Jej ostatnią produkcją jest Karskiego historia nieprawdziwa Szymona Bogacza, której premiera odbyła się na deskach Teatru im. Cypriana Kamila Norwida w Jeleniej Górze (spektakl znalazł się w finale 21. Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej).
Na podstawie tego samego tekstu Julia Mark wyreżyserowała wcześniej słuchowisko emitowane w Programie 3. Polskiego Radia.
Wygrała konkurs na reżyserię organizowany przez Teatr im. Jana Kochanowskiego w Opolu (2009), a także otrzymała Dziką Różę Dziennikarzy za Mój niepokój ma przy sobie broń Mateusza Pakuły (Teatr im. Stefana Żeromskiego w Kielcach, 2013) oraz nominację do Srebrnej Maski za dramat Trzech mężczyzn w różnym wieku Szymona Bogacza (Teatr Dramatyczny im. Jerzego Szaniawskiego w Płocku, 2012).
