Kaya Kołodziejczyk
Tancerka, choreografka, pedagog tańca współczesnego i kompozycji ruchu, reżyserka.
Absolwentka Hochschule für Music und Darstellende Kunst (HfMDK) we Frankfurcie nad Menem, Performing Arts Research and Training Studios ( P.A.R.T.S.) w Brukseli oraz Warszawskiej Szkoły Baletowej. Jako wykładowczyni Tańca Współczesnego i Kompozycji Ruchu prowadzi regularne zajęcia w Warszawskiej Szkole Filmowej. Współpracuje gościnnie z HfMDK w Niemczech, P.A.R.T.S., La Rafinerie w Belgii, Circuit-Est w Kanadzie, Architanz w Japonii, Polskim Baletem Narodowym, Operą na Zamku w Szczecinie czy Polskim Teatrem Tańca.
Jest także koordynatorką i choreografką scen intymnych z ukończonymi kursami z zakresu scen ukazujących seks, intymność oraz przemoc. Zapewnia to w pełni profesjonalne poszanowanie ciała i nieprzekraczanie intymności aktorów i aktorek.
Wśród jej autorskich realizacji choreograficznych znajdują się m.in.: „Audycja V – 2016, meta opera w 20 scenach” Andrzeja Krzanowskiego, „Aria di Prefiche” jedna z części tryptyku „Ogniwa” do muzyki Witolda Lutosławskiego czy „Oh, Noh” przedstawienie skonstruowane na podstawie japońskiego dramatu Izutsu z muzyką Szymona Brzóski.
Jest również autorką choreografii do spektakli w Teatrze Powszechnym w Warszawie „Krzyczcie Chiny” Pawła Łysaka i „Księgi Jakubowe” Eweliny Marciniak oraz produkcji filmowych m.in.: „Córki Dancingu” w reż. Agnieszki Smoczyńskiej, „Panie Dulskie” w reż. Filipa Bajona czy „Demon” w reż. Marcina Wrony.
W 2009 roku została uznana przez krytyków niemieckiego czasopisma „Ballettanz” za najciekawszą tancerkę młodego pokolenia. Tańczyła przez wiele lat w Rosas w Belgii. Występowała w spektaklach stworzonych przez najważniejszych choreografów przełomu XX i XXI wieku. Znaleźli się wśród nich: Anne Teresa de Keersmaeker, Trisha Brown czy William Forsythe. Współpracowała ponadto przy spektaklach/performensach takich twórców jak Mette Ingvartsen, Kris Verdonck, Szymon Rogiński, David Wampach czy Aleksandra Wasilkowska.
W Warszawie występuje w Teatrze Wielkim ‒ Operze Narodowej w spektaklu Mariusza Trelińskiego „Latający Holender” (2012) i „Głosie ludzkim” Mai Kleczewskiej (2016) oraz w Teatrze Powszechnym w spektaklu „Wściekłość” Mai Kleczewskiej (2016).
